Angelopoulos un atölyede izlediğimiz son filmi,Leyleğin Geciken Adımı,yönetmenin diğer filmlerinde olduğu gibi soluk,grimsi renklerin olduğu bir atmosferde geçiyor.Umut yoktur,ama şiir vardır,şiirsellik vardır,bu da umudu barındırır.Bütün yüzler silik, yada yarımdır.Hikayeyi genel planlarda izleriz.Filmde çözülmemiş göç,yasaklar,sınırlar gibi sorunların yanısıra,insanların kendi içindeki sınırlarda konu edilmektedir.Bu sorunların zaman içinde nasıl bir kültürel çatışmaya dönüştüğünü gösterirken,insanın içindeki vahşetide göstermektedir,insanın idealleri, umutları dağılmıştır artık.
Bütün hayatını değiştirip,göçmenlerin içinde yaşayan, içdünyasındaki sınırları aşmaya çalışan bir politikacı(Angelopoulos filmlerine çok yakışan Marcello Mastroianni),onu tanıyan bir belgeselci ve Mastroianni nin evlenmekte üzere olan kızı ile belgeselcinin filizlenen aşkıdır film.
Filmin başından sonuna kadar sınıra dair göndermeler çok iyi verilmektedir,düğün ve final sahnelerinde estetik anlamda kusursuz bir tablo çizmektedir yönetmen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder